Επικονδυλίτιδα: Θεραπεία - αποκατάσταση
Γράφει η Δήμητρα Μαλάκου, Φυσίατρος
Η θεραπεία της έξω επικονδυλίτιδας είναι
συνήθως πετυχημένη. Το πιο σημαντικό τμήμα της θεραπείας είναι η ανάπαυση του
τένοντα. Η παρατεταμένη αποχή από απαιτητικές δραστηριότητες επιτρέπει στον
τένοντα να επουλωθεί. Ανάλογα με τη σοβαρότητα της βλάβης, μπορεί να χρειαστεί
ανάπαυση για χρονικό διάστημα εβδομάδων ή μηνών. Η χειρουργική αντιμετώπιση
είναι η τελευταία επιλογή για την συγκεκριμένη πάθηση.
Αρχική θεραπεία κατ΄οίκον
Η θεραπεία για την έξω επικονδυλίτιδα είναι
προτιμότερο να ξεκινάει άμεσα, μόλις εμφανιστούν τα πρώτα συμπτώματα.
- Μείωση του πόνου με επιθέματα κρύα ή ζεστά για 10 εως 15 λεπτά για αρκετές φορές την ημέρα. Πάντα θα πρέπει να τοποθετείται μια λεπτή πετσέτα ανάμεσα στα επιθέματα και το δέρμα.
- Χρήση φαρμάκων όπως η παρακεταμόλη.
- Αλλαγή ή διακοπή των δραστηριοτήτων που ερεθίζουν το τένοντα.
- Χρήση νέων τεχνικών ώστε να μειωθούν οι φορτίσεις πάνω στον
τραυματισμένο τένοντα.
Τις περισσότερες φορές χρειάζεται πρόγραμμα
αποκατάστασης
1.
Φυσικοθεραπείες
- ιοντοφόρεση με αντιφλεγμονώδη
- laser
- κρουστικός υπέρηχος
- biofeedback
- TENS
- υπέρηχο
- εγκάρσιες-εν τω βάθει μαλάξεις
- διατάσεις
- θεραπευτική άσκηση.
Η ενδυνάμωση έχει δείξει ότι μειώνει τον πόνο
σε ασθενείς με έξω επικονδυλίτιδα. Είναι σημαντικό να υπάρξει σταδιακή ενδυνάμωση
του άνω άκρου ισομετρικά αρχικά και στη συνέχεια ισοτονικά και ισοκινητικά.
Επιπλέον, μπορεί να γίνει και μια προσπάθεια
τροποποίησης του εργασιακού περιβάλλοντος έτσι ώστε να μειωθούν οι
δραστηριότητες που επιδεινώνουν την πάθηση.
2. Μη στεροειδή αντι-φλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
Τα ΜΣΑΦ όπως η δικλοφενάκη (voltaren) μπορούν
να προσφέρουν κάποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση. Σε μια μελέτη με χορήγηση
δικλοφενάκης από το στόμα, ο παράγοντας αυτός βελτίωσε βραχυπρόθεσμα τον πόνο
και τη λειτουργικότητα.
3. Εγχύσεις κορτικοστεροειδών
Μελέτη έδειξε ότι η χορήγηση- έγχυση
κορτικοστεροειδούς τοπικά έχει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην ανακούφιση
του πόνου σε 6 εβδομάδες, σε σύγκριση με φυσικοθεραπεία, που αποτελούνταν από
υπερήχο, μάλαξη και θεραπευτική άσκηση. Ωστόσο, οι συγγραφείς παρατήρησαν
ότι η έγχυση κορτικοστεροειδούς δεν ήταν τόσο αποτελεσματική όσο οι
φυσικοθεραπείες στις 12 εβδομάδες. Bρήκαν ότι η χορήγηση μιας έγχυσης
κορτικοστεροειδούς οδηγεί σε μειωμένο πόνο στην έξω επικονδυλίτιδα στις 6 εβδομάδες,
αλλά όχι πέραν της περιόδου αυτής.
Εν περιλήψει, η χορήγηση ενός
κορτικοστεροειδούς με έγχυση τοπικά είναι αποτελεσματική στην μείωση του πόνου
από την έξω επικονδυλίτιδα βραχυπρόθεσμα, αλλά αυτή η διαδικασία μπορεί να μην
είναι εξίσου αποτελεσματική σε μακροπρόθεσμη βάση.
4. Νάρθηκες στήριξης
Χρησιμοποιούνται σε μια προσπάθεια να
μειωθούν οι δυνάμεις εφελκυσμού επί των τενόντων των εκτεινόντων τον καρπό.
Αυτά τα ορθωτικά μπορεί να είναι καλύτερα για την μείωση του πόνου στην έξω
επικονδυλίτιδα σε σχέση με τη χρήση επίδεσης.Ο νάρθηκας πρέπει να εφαρμόζεται
σταθερά περίπου 10 cm μακριά από την άρθρωση του αγκώνα. Η χρήση ενός νάρθηκα
μπορεί να μειώσει τον πόνο και να αυξήσει την δύναμη της χειραψίας σε 3
εβδομάδες σε άτομα με έξω επικονδυλίτιδα.Ωστόσο, κάποιοι συγγραφείς πιστεύουν
ότι δεν μπορούν να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα από τη χρήση ναρθηκών στη
θεραπεία της έξω επικονδυλίτιδας.Οι νάρθηκες είναι πιθανώς κατώτεροι στη
θεραπεία της έξω επικονδυλίτιδας σε σύγκριση με τα τοπικά ΜΣΑΦ και τις
εγχύσεις κορτικοστεροειδών.
5. Βελονισμός
Συστηματικές
ανασκοπήσεις και μετα-αναλύσεις έχουν δείξει στοιχεία βραχυπρόθεσμης και
μακρoπρόθεσμης βελτίωσης στην μείωση του πόνου στις 2 έως 8 εβδομάδες σε
ασθενείς που πάσχουν από ανθεκτική έξω επικονδυλίτιδα.
6. Πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια (PRP)
Έρευνες
έδειξαν σημαντική μείωση του πόνου κατά τη θεραπεία της έξω επικονδυλίτιδας με
εγχύσεις πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια. Περαιτέρω μελέτες είναι απαραίτητες
για την εξαγωγή ακριβών συμπερασμάτων.
7. Εγχύσεις υαλουρονικού οξέος
Μια νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της έξω
επικονδυλίτιδας είναι οι εγχύσεις υαλουρονικού οξέος. Υπάρχουν αρκετές μελέτες
που επιβεβαιώνουν τη χρήση του υαλουρονικού οξέος τοπικά με εγχύσεις για την
θεραπεία της έξω επικονδυλίτιδας.
8. Χειρουργική αντιμετώπιση
Η χειρουργική αντιμετώπιση μπορεί να είναι
αποτελεσματική για ανθεκτικές περιπτώσεις έξω επικονδυλίτιδας με σημαντικό
ποσοστό βελτίωσης. Παρόλα αυτά η χειρουργική αντιμετώπιση ενδείκνυται μόνο για
περιπτώσεις ασθενών που παραμένουν τα συμπτώματα της έξω επικονδυλίτιδας
παρά την συντηρητική αντιμετώπιση με συνεδρίες για χρονικό διάστημα 6 μηνών.
Μια μελέτη με μεγάλο χρονικό διάστημα παρακολούθησης (130 μήνες με μέσο όρο 106
μήνες) σε ασθενείς με έξω επικονδυλίτιδα που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά με
αρθροσκοπική απομάκρυνση του φλεγμονώδους ιστού , έδειξε επιτυχή έκβαση. Κάθε
περίπτωση είναι διαφορετική και εξατομικευμένη. Ανθεκτική έξω επικονδυλίτιδα
χωρίς βελτίωση συμπτωματολογίας ή με πολλαπλές υποτροπές , μπορεί να οδηγηθεί
στην χειρουργική αντιμετώπιση πιο σύντομα.
Επιστροφή στην αθλητική-εργασιακή
δραστηριότητα
Σταδιακά θα πρέπει να γίνει η επιστροφή του
ασθενούς στην αθλητική ή εργασιακή δραστηριότητα με προσοχή, ώστε να μην συμβεί
επανατραυματισμός. Πρέπει να αποφεύγονται δραστηριότητες και τεχνικές που
μπορεί να επιδεινώσουν την κατάσταση. Ο ασθενής θα πρέπει να μπορεί να
εφαρμόσει διατάσεις του χεριού με πλήρη έκταση του αγκώνα χωρίς πόνο , ώστε να
συμμετάσχει σε πιο απαιτητικές δραστηριότητες.
Επιπλοκές
Η πιο σοβαρή επιπλοκή είναι η πλήρη ρήξη του
τένοντα. Ένας τέτοιος τραυματισμός θα προκαλέσει ένα ψηλαφητό έλλειμμα στους
εκτείνοντες μύες του καρπού, με αδυναμία έκτασης του καρπού. Η θεραπεία σε αυτή
την περίπτωση είναι η χειρουργική ανακατασκευή.
Προφυλάξεις
Σωστές τεχνικές και κινήσεις μπορούν να
μειώσουν την πιθανότητα ανάπτυξης έξω επικονδυλίτιδας.
Στην περίπτωση του αθλητή θα πρέπει να
χρησιμοποιούνται:
- Σωστά εξαρτήματα (μέγεθος, βάρος ρακέτας, μέγεθος λαβής, βρεγμένα μπαλάκια)
- Βελτίωση αντοχής και φυσικής κατάστασης
- Σταδιακή αυξηση έντασης και διάρκειας της αθλητικής δραστηριότητας.
Πρόγνωση
Παρόλο που οι ασθενείς με έξω επικονδυλίτιδα
βελτιώνονται συνήθως σε χρονικό διάστημα 9-18 μήνες, πρέπει να γνωρίζουν ότι η
πετυχημένη θεραπεία μπορεί να έχει παρατεταμένη έκβαση.
Σχετικά άρθρα:
Post a Comment