Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη - Πελίνα Θεοδοσίου: Ας δημιουργήσουμε γεγονότα για την Αιμοδοσία.
Την ημέρα αυτή τιμάται, διεθνώς, ο ανώνυμος εθελοντής αιμοδότης και ο αλτρουισμός που επιδεικνύει προσφέροντας δύο πολύτιμα αγαθά χωρίς ανταμοιβή: λίγο από το χρόνο του και 400ml αίμα από τα 5 λίτρα που έχει.
Το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (Ε.ΚΕ.Α.), αρμόδιος φορέας για την προσέλκυση και διατήρηση εθελοντών αιμοδοτών και την εξασφάλιση επαρκών εθνικών αποθεμάτων αίματος, οργάνωσε την περσινή φεστιβάλ αιμοδοσίας με τίτλο «Bloody Festival» με ποικίλες δράσεις στους χώρους της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (ΑΣΚΤ).
Στα πλαίσια του φεστιβάλ, διοργανώθηκε Πάνελ-Συζήτηση με θέμα «Επικοινωνία και Αιμοδοσία», στο οποίο η Πελίνα Θεοδοσίου εισηγήθηκε το θέμα: "Αιμοδοσία και ημερήσια ατζέντα Τύπου/Τηλεόρασης", και πρότεινε τους τρόπους με τους οποίους η αιμοδοσία μπορεί να "ανέβει" αξιολογικά στην ημερήσια διάταξη της τηλεόρασης και των ΜΜΕ γενικότερα:
Πελίνα Θεοδοσίου: Αιμοδοσία και ημερήσια ατζέντα Τύπου/Τηλεόρασης
Συζητάμε σήμερα για ένα θέμα που μας αφορά όλους. Όλοι σε κάποια στιγμή της ζωής μας χρειαστήκαμε αίμα για κάποιο συγγενικό μας πρόσωπο, ή μας ζητήθηκε να αιμοδοτήσουμε για κάποιον ασθενή και, κάποιοι από εμάς, είμαστε εθελοντές αιμοδότες.
Η αιμοδοσία, λοιπόν, είναι, είτε ως συνειδητή επιλογή, είτε ως ανάγκη, μέρος της ζωής μας, ή, για να το πούμε ακριβώς όπως είναι, κομμάτι της καθημερινότητας που παρεμβάλλεται στη ρουτίνα μας, σε τακτά ή άτακτα χρονικά διαστήματα.
Η αιμοδοσία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, δεν έχουν και πολύ καλή σχέση.
Η αλήθεια είναι, ότι η προβολή του θέματος από τα Μέσα, είναι, τολμώ να πω, ανύπαρκτη, αν εξαιρέσουμε την προβολή κάποιων κοινωνικών μηνυμάτων ή ελάχιστων εκδηλώσεων και πάντως είναι δυσανάλογα μικρή, αν αναλογιστούμε τη σημαντικότητα της αιμοδοσίας. Ακόμα και σε ειδικές εκπομπές που αφορούν την Υγεία, είναι ζήτημα αν η αιμοδοσία αναφέρεται, έστω και ως λέξη κι αυτό εξαιρετικά σπάνια.
Δεν θεωρείται λοιπόν η αιμοδοσία, για την τηλεόραση, σημαντική;
Τα ΜΜΕ, η τηλεόραση, το ραδιόφωνο, αλλά και τα έντυπα, αντιμετωπίζουν την αιμοδοσία, με τον ίδιο τρόπο που την αντιμετωπίζουμε οι περισσότεροι από εμάς: το ξέρουμε, αλλά το ανασύρουμε όταν το χρειαστούμε. Θεωρούμε ότι δεν παράγει ορατό αποτέλεσμα στην καθημερινότητά μας, άρα δεν είναι ψηλά στην ατζέντα μας. Κατά τον ίδιο τρόπο, δεν παράγει και γεγονότα, δεν παράγει ειδήσεις, άρα δεν έχει θέση στον τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό χρόνο, ο οποίος χρησιμοποιείται για την είδηση που θα ενδιαφέρει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, άρα θα φέρει τηλεθέαση, άρα θα φέρει διαφήμιση.
Η τηλεόραση και το ραδιόφωνο, είναι τα σημαντικότερα μέσα διαμόρφωσης γνώμης και συνείδησης του κοινού, καθώς δεν ψάχνουμε την πληροφορία, αλλά την δεχόμαστε μέσα από μια συνεχή ροή πληροφοριών, εικόνων και ακουσμάτων. Δεν χρειάζεται και δεν μπορούμε λοιπόν να σκεφτούμε τι θέλουμε να μάθουμε, αναγκαστικά το ακούμε ή το βλέπουμε, είτε θεωρούμε εκείνη τη στιγμή ότι μας ενδιαφέρει, είτε όχι, στη ροή του ήχου και της εικόνας του καναλιού που παρακολουθούμε.
Είναι σημαντικό, λοιπόν, ανάμεσα στην αναψυχή, την ενημέρωση, τη διασκέδαση, τη χαλάρωση, να δεχόμαστε πληροφορίες, μηνύματα, εκπαίδευση και για την αιμοδοσία, που εκείνη την ώρα μπορεί να θεωρήσουμε αχρείαστα, αλλά που σιγά - σιγά θα μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε συνείδηση αιμοδότη, θα μας υπενθυμίσουν τη σημαντικότητα της αιμοδοσίας και θα τη συνδέσουν στο μυαλό μας, όχι σαν μια ανάγκη για την «κακιά ώρα», αλλά σαν μια συνειδητή επιλογή ασφάλειας και ετοιμότητας.
Η αποτελεσματική χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, παραδοσιακών και νέων, είναι απαραίτητη τόσο όσον αφορά στην ενημέρωση του κοινού, δηλαδή στην αύξηση της αναγνωρισιμότητας, της συνεισφοράς των εθελοντών αιμοδοτών ή μιας εθελοντικής αιμοδοτικής οργάνωσης στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, όπως επίσης και στην ευαισθητοποίηση του κοινού, δηλαδή στη συνεχή προσπάθεια ενεργοποίησης ομάδων των πολιτών να προσφέρουν εθελοντικά αίμα.
Στην Ελλάδα, η τηλεόραση εξακολουθεί να αποτελεί το βασικό μέσο ενημέρωσης των πολιτών, αλλά δεν επιτρέπει όπως είπαμε μια εκτενή προβολή της αιμοδοσίας, είτε διότι η έμφαση είναι στην διαφήμιση που αποτελεί την κύρια πηγή εσόδων, είτε διότι κυριαρχεί η ενημέρωση και η διασκέδαση - αναψυχή.
Ωστόσο, τα ιδιωτικά περιφερειακά τηλεοπτικά κανάλια θα μπορούσαν να βοηθήσουν σημαντικά, με δεδομένη και την άμεση επαφή που έχουν με τις τοπικές κοινωνίες.
Επειδή, λοιπόν, τα περιφερειακά κανάλια θα επιθυμούσαν τον εμπλουτισμό του περιεχομένου του προγράμματός τους, το οποίο συνήθως είναι αδύναμο, σε σχέση με τα μεγάλα κανάλια του κέντρου, εκεί υπάρχει πρόσφορο έδαφος για να αποκτήσει η αιμοδοσία μια θέση στην ημερήσια διάταξη.
Η δημιουργία γεγονότων, είναι ένας τρόπος για να εξασφαλιστεί η τηλεοπτική προβολή. Οι πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις, εκστρατείες ενημέρωσης, πρέπει να αποτελούν γεγονός για τις τοπικές κοινωνίες, ώστε να προβληθούν από το τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο. Σημαίνοντα, ή καλύτερα αναγνωρίσιμα πρόσωπα πρέπει να συμμετέχουν, ομάδες νέων πρέπει να εκπαιδευτούν και να προωθούν το γεγονός, το οποίο πρέπει ίσως να συνδυάζεται και με άλλες ελκυστικές για το κοινό εκδηλώσεις.
Βασικό επίσης, θεωρώ ότι είναι να αλλάξει το μήνυμα. Η αγωνία, ο συνδυασμός της αιμοδοσίας με τον κίνδυνο, έστω και του άλλου, δεν βοηθάει την προβολή από την όμορφη, αισιόδοξη εικόνα που ο κόσμος της τηλεόρασης θέλει να περάσει στο κοινό, για λόγους ευνόητους. Θετικό μήνυμα, θετική εικόνα, αποσύνδεση από το φόβο και την αγωνία και ανάδειξη της απλότητας της διαδικασίας και των καλών συνεπειών για τον ίδιο τον αιμοδότη, θα επιτρέψουν στην τηλεόραση να εντάξει την αιμοδοσία στα θέματά της.
Η δημόσια τηλεόραση, επίσης, θα μπορούσε να βοηθήσει και να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στη διάδοση της εθελοντικής αιμοδοσίας. Στο πλαίσιο αυτό, οι εθελοντικές οργανώσεις σε συνεργασία με τη Δημόσια τηλεόραση μπορούν να οργανώσουν εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού.
Η ένταξη του θέματος σε μια ιατρική εκπομπή, σε ειδική 3λεπτη ή 5λεπτη ενότητα για παράδειγμα, θα μπορούσε να ξεκινήσει από την κρατική τηλεόραση, ώστε η αιμοδοσία να συνδεθεί με την Υγεία και όχι με την ασθένεια, ή το ατύχημα, ή την έκτακτη ανάγκη στη συνείδηση του κοινού.
Με την ευκαιρία που μου δίνεται σήμερα και στην κατεύθυνση αυτή, θα ήθελα να καταθέσω μια δική μου πρόταση στους διοργανωτές, το Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας, την οποία βέβαια θα λάβουν και επίσημα: Θα μπορούσαμε, έτσι, σαν μια καλή αρχή, να εντάξουμε ένα ειδικό 5λεπτο για την αιμοδοσία, στο οποίο θα μας δίνεται η δυνατότητα να δώσουμε την αισιόδοξη εικόνα, στη ραδιοφωνική μου εκπομπή, το ΘΕΜΑ ΥΓΕΙΑΣ, που αναμεταδίδεται από 40 περιφερειακούς σταθμούς στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Το ραδιόφωνο, παρά το ότι έχει μικρότερη διείσδυση στο κοινό σε σχέση με την τηλεόραση, ωστόσο διαθέτει το πλεονέκτημα της αμεσότητας και κυρίως της διάδρασης με το κοινό και σε πολλές περιπτώσεις έχει συμβάλει αποτελεσματικά στις εκστρατείες ενημέρωσης του εθελοντικού κινήματος.
Έτσι κι αλλιώς, το αίμα δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε, δεν είναι η ανοιχτή πληγή και το τραύμα, είναι η ζωή που τρέχει μέσα μας και δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα, από το να χαρίζεις ζωή!»
Δείτε εδώ και το ρεπορτάζ της ΕΡΤ, από τον Προκόπη Αγγελόπουλο:
Συνήθως, όταν ακούμε την είδηση ότι κάποιος συνάνθρωπός μας χρειάζεται αίμα και γίνεται έκκληση για προσφορά, μένουμε με την εντύπωση ότι ο εθελοντισμός στον τομέα της Αιμοδοσίας στην Ελλάδα πάσχει.
Όμως, τα πραγματικά στοιχεία του Κέντρου Αιμοδοσίας δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, όπως επισημάνθηκε και στη διάρκεια του Bloody Festival, lπου πραγματοποιήθηκε στην ΑΣΚΤ, στην Παγκόσμια Ημέρα του Εθελοντή Αιμοδότη.
Ένα από τα ζητήματα που συζητήθηκαν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Bloody Festival ήταν και το ζήτημα της προβολής της Αιμοδοσίας, με στόχο τη διεύρυνση του αριθμού των εθελοντών αιμοδοτών στη χώρα μας. Αυτό ήταν και το θέμα ενός πολύ ενδιαφέροντος Πάνελ-Συζήτηση για την «Επικοινωνία και την Αιμοδοσία», με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων
Ένα από τα θέματα τα οποία απασχόλησαν τη συζήτηση είναι και το πως θα αλλάξει ο χάρτης της Αιμοδοσίας στη χώρα με τη δυναμική που θα δώσει η κεντρική διαχείριση μέσω της Αίθουσας Επεξεργασίας Αίματος που πρόσφατα εγκαινιάστηκε στις εγκαταστάσεις του Εθνικού Κέντρου Αιμοδοσίας, στους Θρακομακεδόνες, καθώς σταδιακά αναμένεται να σταματήσει τόσο η εισαγωγή μονάδων αίματος από το Εξωτερικό όσο και το θλιβερό φαινόμενο της κινητοποίηση συγγενών και φίλων, κάθε φορά που κάποιος συνάνθρωπός μας χρειάζεται αίμα για μια χειρουργική επέμβαση.
Ρεπορτάζ: Προκόπης Αγγελόπουλος
Αναρτήσεις
Post a Comment