Υπογλυκαιμικό σοκ (υπογλυκαιμία): Οι Πρώτες Βοήθειες για να το αντιμετωπίσουμε σωστά

Η υπογλυκαιμία ή υπογλυκαιμικό επεισόδιο είναι η κατάσταση κατά την οποία το επίπεδο της γλυκόζης στο αίμα (γνωστό και ως «ζάχαρο» του αίματος) πέφτει σε χαμηλά επίπεδα, κάτω από 4 mmol/l (72 mg/dl).
Αυτό συμβαίνει όταν στον οργανισμό υπάρχει περισσότερη ινσουλίνη απ' όση χρειάζεται, με αποτέλεσμα τα κύτταρα να μη βρίσκουν το απαραίτητο «καύσιμο» που χρειάζονται για να λειτουργήσουν σωστά.

Η υπογλυκαιμία δεν είναι πάθηση αλλά μία παθολογική κατάσταση που συνοδεύει ποικίλες παθήσεις από τις πιο καλοήθεις (π.χ. υπογλυκαιμία της νηστείας) μέχρι τις πιο κακοήθεις (π.χ. διάφοροι κακοήθεις όγκοι που εκκρίνουν ουσίες που προκαλούν υπογλυκαιμία).

Οποιαδήποτε υπογλυκαιμία σε έναν μη διαβητικό απαιτεί έρευνα της αιτιολογίας της.

Η υπογλυκαιμία, αν και εκδηλώνεται με πανομοιότυπο συχνά τρόπο σε συγκεκριμένο πρόσωπο, ωστόσο τα διακριτικά της σημεία ποικίλλουν μεταξύ διαφορετικών ατόμων.

Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι:

– Εφίδρωση, ωχρότητα, ταχυκαρδία, τρόμος, πείνα, παραισθησία, άγχος, τα οποία οφείλονται στην παραγωγή αδρεναλίνης.
– Εξασθένιση, χασμουρητό, ζάλη, δυσκολία στην ομιλία, πονοκέφαλος, επιθετικότητα, θολή όραση, τα οποία οφείλονται στην έλλειψη γλυκόζης.

Η σωστή αντιμετώπιση

Α. Όταν ο ασθενής έχει τις αισθήσεις του
1. Βάλτε τον ασθενή να καθίσει.
2. Βοηθήστε τον να πάρει μια σωστή μέτρηση του σακχάρου του.
3. Δώστε του να καταναλώσει 15γρ. υδατανθράκων υψηλού γλυκαιμικού δείκτη. Για παράδειγμα, 1 κουταλιά της σούπας μέλι ή μαρμελάδα, 150ml αναψυκτικού, 3 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη (1κουταλάκι/20 kg για παιδί).
4. Περιμένετε 10-20 λεπτά και μετρήστε ξανά το σάκχαρο του ασθενή.
5. Αν τα επίπεδα του σακχάρου δεν έχουν ανέβει, ο ασθενής θα πρέπει να ζητήσει ιατρική συμβουλή.
6. Συμβουλέψτε τον ασθενή να κάνει ένα γρήγορο γεύμα για να αποφύγει την υποτροπή. Προτείνεται η κατανάλωση 15 ως 20 γραμμαρίων υδατανθράκων χαμηλού γλυκαιμικού δείκτη, όπως μια φέτα 30 γραμμαρίων ψωμί, 3 μπισκότα, 1 φρούτο ή 2-3 τετράγωνα μαύρης σοκολάτας.

Προσοχή!
Σε περίπτωση που ο ασθενής λαμβάνει ινσουλίνη μακράς δράσης, θα πρέπει να ζητήσει ιατρική συμβουλή.

Β. Όταν ο ασθενής έχει χάσει τις αισθήσεις του ή παρουσιάζει αδυναμία κατάποσης
1. Τοποθετήστε τον ασθενή σε θέση ανάνηψης.
2. Άμεση ειδοποίηση του ΕΚΑΒ.
3. Χορήγηση γλυκογόνου υποδορίως, αν σας ζητηθεί (από το ΕΚΑΒ). Το γλυκογόνο δρα αυξάνοντας την ηπατική γλυκογονόλυση, μειώνει τη γλυκογένεση, αναστέλλει τη γλυκόλυση και διεγείρει γλυκονεογένεση. Η χορήγησή του περιορίζεται σε ινσουλινοεξαρτώμενους ασθενείς.